Sytse Koopmans vertelt over deze groene oase: ‘In de jaren ’80 was de gemeente actief bezig om vervuilende bedrijven in de Binnenstad op te doeken. Op dit terrein was een garage gevestigd en de gemeente had plannen voor een volkstuin. Ik had geen eigen tuin, dus een stukje groen niet ver van mijn huis trok me wel. Voor de uit te geven percelen werd echter een idioot hoge pacht gevraagd.’

‘Tommie Hendriks - ook binnenstadsbewoner - en ik hebben toen voorgesteld een vereniging op te richten. De gemeente ging akkoord, de bureaucratie werd overbodig en de vereniging (1987) kon de percelen voor een heel schappelijk bedrag uitgeven aan belangstellenden. De enige voorwaarde: men mocht geen tuin bezitten. Ik trok me dan ook terug toen ik verhuisde naar een woning met tuin. We kozen voor de naam Catherinatuinen vanwege het prachtige uitzicht op de Sint-Catherinakathedraal.’

Bloemkool gestolen
Het terrein met fruitbomen, struiken en heggen is omgeven door muren. De studenten, die het SSH- pand aan de Lange Nieuwstraat bewonen, hebben een achteruitgang met terras, sinds kort voorzien van een kleurige muurschildering. Een aftappunt vanuit hun pand voorziet de tuin van water. Er is weinig overlast op deze vredige plek, ook al zijn er wel jongeren te vinden, die van een jointje genieten.

Er is eens een bloemkool gestolen, maar die werd de volgende dag met een briefje teruggevonden: ‘Sorry, ik houd niet van bloemkool’. Een andere keer is ingebroken in een belendend kantoor, de inbrekers sloten zich toen in. De tuinen hebben een goede bewaker. De eigenaresse van de woning boven de doorgang houdt een oogje in het zeil en sluit het terrein ’s avonds af.  Bestuursleden Muriël Roquas, sinds 20 jaar gebruiker, en tuinarchitecte Liesbeth Rijnja vullen elkaar aan: ‘De relatie met de gemeente is heel goed. Wij zijn verantwoordelijk voor het schoonhouden van het terrein, maar de gemeente leegt de gft-bakken, neemt het betegelde gedeelte mee in het veegplan en snoeit de haag. Er is zijn tien leden, een moestuin is het uitgangspunt, maar er staan toch ook wat bloemen. De gebruikers tuinieren door tot het niet meer gaat. Momenteel telt de wachtlijst rond de 15 personen.’ ‘Het gebruik en beheer gaan allemaal in goed overleg. We hebben nog nooit iemand hoeven te royeren. Twee keer per jaar vergaderen we en komen praktische zaken aan de orde. We zijn trots dat het al zo lang goed gaat. Het is voor ons meer dan alleen een stilte- en rustplek. Bezoekers zijn verbaasd en zij beschouwen net als wij, de Catharinatuinen als een parel in de binnenstad.’ Op het informatiebord staat dat in de zomer soms een korte fluittoon te horen is. Het is de lokroep van de vroedmeesterpad, een beschermde diersoort waarvan het mannetje de eitjes op de rug draagt.

Foto
De Catharinatuinen vormen een groene oase tussen monumentale panden aan de Hamburgerstraat, Nieuwegracht en Lange Nieuwstraat © Michael Kooren

< naar bewoners-en-straten-overzicht