De heer Hahné trekt een stoel bij. Zo vlak naast elkaar zitten we gezellig over van alles en nog wat te kletsen. Want Koos Hahné is een ras-Utrechter en van vele markten thuis.
‘Ik was al vroeg een ondernemend jongetje. Op mijn tiende kocht ik zonder mijn ouders te vertellen zelf een kano en iets later had ik twee werfkelders vrij tot mijn beschikking. Die stonden leeg en verwaarloosd, het was in Utrecht in die jaren een dooie boel. Ik werd gitarist en zanger in een band die top-40 liedjes coverde. Meestal weken we uit naar Amsterdam, tot diep in de nacht rond het Leidse Plein. Mooie tijden’.
‘Goh, was jij ook bij Flight to Lowlands Paradise, de voorloper van Lowlands? Dat Simon Vinkenoog in zijn blote togus gedichten stond te declameren en Jimmy Hendrix, gecontracteerd voor slechts 15.000 gulden, niet kwam opdagen? Simon zette me achter de piano, terwijl ik maar drie akkoorden kon spelen. Donderde allemaal niet’.

In 1986 heeft hij de stomerij van zijn vader overgenomen en meteen in de avondschool alle mogelijke diploma’s gehaald. ‘Dat was flink buffelen. Daardoor ben ik goed thuis in bedrijfseconomie en ook in techniek. Ik doe alles zelf, dat scheelt een hoop kosten. Mijn vrouw werkt graag mee in de winkel. We zijn zo’n beetje het enige chemische reinigingsbedrijf in Utrecht. Ook voor leer, suède en bont. Dat laatste is interessant voor vintagekleding. Vloerkleden en herstelwerk besteden we uit. Met Duraco op de Ganzenmarkt had ik vriendschappelijke omgang, zonde dat Sjonnie ermee is opgehouden’.

‘Ik ga nog wel even door, ben te bedrijvig van aard. Heb ook geen opvolger. Dit pand is gehuurd, maar we kunnen het opbrengen. Corona gaf een klapje, omdat kantoorpersoneel thuis bleef werken. En in deze onzekere tijd gaan de klanten meer op hun centjes letten. Maar het is gewoon ook leuk hier. Net een dorp, midden in de stad. We hebben prima buurtgenoten en van de gemeente hebben we ook geen last. Die heeft me bijvoorbeeld geholpen met parkeerproblemen op de Springweg’.

‘Kom nog eens langs, het was gezellig! Oh ja, weet je wat ik het liefst had willen doen? Een café runnen met live muziek, vooral om jongeren podiumervaring op te laten doen en ze te begeleiden. Knap dat ’t Oude Pothuys het nog volhoudt, want door alle regelgeving is dat eigenlijk niet meer te doen!’

Foto © Iris Tasseron

< naar bewoners-en-straten-overzicht