Mary ‘Ik heb de zaak op mijn 19e overgenomen van de oude eigenaar met een lening van mijn vader. Ik bevind me nu in een fase vol twijfel, die ik de weegschaalfase noem. Er zijn al wel belangstellenden geweest, maar Drop Inn is mijn kind, mijn passie en dat geef ik niet zomaar weg.’

De winkel is een kleurig geheel. Naast snoepgoed zijn er Nijntje artikelen, houten tulpen, blauw-witte molens en bekers te koop voor de langslopende toeristen, goed voor 20% van de clientèle. Er zijn ook kleurige blikken trommels voor speciale gelegenheden met prachtige opschriften: -Super-, -Meester van de hele wereld-, -De beste Juffrouw-, -Voor Sara-, -Voor de 60-jarige- etc.

Iedere klant wordt begroet met ‘wat kan ik voor je doen’ en velen worden met voornaam genoemd. Mary vertelt, terwijl ze een cadeautje voor een verjaardag inpakt en daar snel nog even een vlaggetje opzet, want het is WK-tijd en die avond speelt Nederland. ‘Mensen storten hier hun hart uit of vragen me advies, lief en leed wordt gedeeld.’ Een klant uit Amerika komt binnen en wil diverse soorten drop voor familie thuis en vraagt of drop enkele dagen goed blijft, voordat ze in het vliegtuig stapt. Mary overtuigt haar ‘geen probleem’. ‘Love’ en ‘dear’ kosten geen moeite om die erbij te denken.

Drop wordt veel verkocht, vooral Arabische gom, alles toepasselijk verpakt in zwart-wit versierde puntzakken. Mary vertelt dat Koos uit Portugal belde. Hij miste haar drop! En iemand die naar Brazilië reisde nam een bestelling voor een andere klant mee.

Er is ook ondeugende drop -tietjes en lulletjes-. Op het moment dat wij er zijn komt er een keurige jongeman met hondje binnen, hij bestelt lulletjes. Hij heet Jan en zegt ’de piemels eet ik zelf, maar dan nog even voor alle duidelijkheid, ik ben niet van de heren’. Vervolgens geeft hij zijn emailadres, want het interview wil hij wel lezen.

Mary is een echte Utrechtse, geboren in de Zonstraat. Ze had eigenlijk kleuterleidster willen worden, maar dat is er nooit van gekomen. Tijdens haar schooltijd werkte ze al bij Drop Inn.  
Ze houdt van Spanje, iedere dag oefent ze Spaans met Duolingo. Ze is net terug uit Nerja in Andalusië en heeft nog een zonnig kleurtje. Ze heeft heerlijk gewandeld, de berg op, genietend van het wijde uitzicht en fantaseert over het lopen over de Via de la Plata, de zilverroute die vanuit Andalusië naar Santiago de Compostella loopt. Maar dat is voorlopig nog een droom ‘eerst die gewenste opvolger vinden.’
Plotseling staan er drie klanten tegelijk voor haar neus.

Foto © Luuk Huiskes

< naar bewoners-en-straten-overzicht