Sterrehof
Verborgen achter de Inktpot en omgeven door woonflats en kantoren, ligt een parel van een hofje. De Sterrehof. Het heeft een bewogen geschiedenis en viert dit jaar zijn 150-jarig bestaan.
Julian Hartman, klassiek zanger van beroep, door sommige medebewoners ‘dorpsoudste’ genoemd, is voorzitter en woont in de hof sinds 1983. Hij vertelt: ‘We zitten niet op elkaars lip, maar wonen hier met plezier. Het groen doen we in zelfbeheer en ieder jaar zetten we samen een grote kerstboom op’.
Het hofje heeft een U-vorm rond een plantsoen en bestaat uit eengezinswoningen, maar de kophuizen van de beide vleugels hebben ieder twee appartementen. De trappen zijn steil en de vertrekken niet groot. Er wonen twee gezinnen, elf 2-persoons huishoudens en alleenstaanden.
Wandelpark
In het verleden lag hier een wandelpark met paden in de vorm van een ster, dat in de 18e eeuw het oefenterrein van het genootschap van patriottische schutters werd. De Sterrehof werd In 1873 gesticht door de Liefdadige Vereniging van de Heilige Joseph ten behoeve van arme parochianen van de Walsteegkerk (ook wel: Sint-Dominicuskerk) aan de Mariaplaats.
Een plaquette herinnert hieraan. Later werden er ook huizen betrokken door bewoners van de Willem Arntz Stichting Beschermd Wonen. De linkervleugel was tegen belendende woonhuizen aangebouwd en 1 meter minder diep dan de rechter. Om het hofje lagen een tramremise van de GEVU, een elektriciteitscentrale, een kleuter- en een huishoudschool, een laboratorium van het RIVM en een steenhouwerij.
Onzekere tijden
Hartman: ‘In 1976 werd de Sterrehof verkocht aan de gemeente Utrecht en in de jaren 90 brak er een onzekere tijd aan. Het hofje, slecht onderhouden, bleek niet te passen in de plannen voor het Stationsgebied en het gebied dat nu Hoogh Boulandt heet. Het moest afgebroken worden. In de film ‘Van Liefdadigheid naar Winstobject’ uit 1992 zijn de bewoners in saamhorigheid te zien, zij willen niet weg en vrezen de toekomst’.
De gemeente schakelt een architect in, die vindt dat de hof behouden moet worden gezien de eclectische bouwstijl. Het behoud wordt gedragen door met name Paulus Jansen van de SP. Dan komt Mitros in beeld, die zegt de huur op. Vervolgens wordt het complex gekraakt, maar niet voor lang. De krakers worden via het dak door de ME ontzet. De restauratie door Bouwbedrijf Middelkoop kan beginnen. Voormalige bewoners hebben het eerste recht van koop. Hartman laat deze kans niet voorbijgaan.
Een meesterlijke zet
Hartman: ‘Een element dat bijgedragen heeft om onze toekomst mede zeker te stellen, is het verkrijgen van de status van Rijksmonument in 2001. Het hofje is degelijk gerestaureerd met behoud van de windvaan. Maar we zijn als eigenaren wel aan regels gebonden zoals: geen dubbelglas alleen isolerend enkelglas (Van Ruysdaelglas), dat helaas niet goed genoeg isoleert, uniforme kleuren, alleen natuurlijke schuttingen en kranen niet op de muur, maar op een houten front. Er is geen VvE, maar we bewaken de eenheid van het complex en zijn ook lid van de Monumentenwacht die bepaalt of onderhoud noodzakelijk is.’
En dan is het tijd om de vergadering voor te bereiden, die in het Karel V hotel wordt gehouden en waar het 150- jarig jubileum op de agenda staat.
Foto boven: Gert-Jan Peddemors
De Liefdadige Vereniging van de Heilige Joseph bouwde in 1973 woningen ten behoeve van arme parochianen van de Walsteegkerk.