Elizabeth Joubert-McGregor woont hier met haar man Wikus en zonen Jan (7) en George (5?). Ze is geboren in Kaapstad, heeft Schotse voorouders; de naam Potgieter zit aan moederskant.

Vader Joubert verraadt een Franse afkomst (Hugenoten); Wikus’ moeder is een afstammeling van een Nederlandse familie uit 1888. Irma Joubert-Moerdijk is schrijfster van historische romans, die ook in het Nederlands vertaald zijn. De keuze voor Nederland is dan ook niet vreemd. Terloops noemt Elizabeth Jan van Riebeeck, commandeur van de Kaap van 1652 tot 1662, maar het lijkt verstandig om niet nader op die landkapertje in te gaan!

Huisman
Het paar, zij 8 maanden zwanger, kwam in 2016 naar Nederland en vestigde zich in de historische binnenstad van Delft. Elizabeth werkte bij Unilever in Rotterdam en Wikus werd een jaar huisman. Hij zorgde voor de baby, zocht de hele papierwinkel uit en de do’s en don’ts in ons land.

Hij werkt voor de Anti-Money Laundering Authority (AMLA), een organisatie ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme. Elizabeth: ‘In Delft hebben we veel tijd besteed aan contacten. De buurvrouw kreeg bijna tegelijkertijd een baby, we trokken samen op tijdens het zwangerschapsverlof. Ik was overigens verbaasd hoe goed ik begeleid werd tijdens en na de zwangerschap, alles werd uitgelegd, heel prettig’. Beide families zien elkaar nog regelmatig.

Toen Unilever in 2019 een onderdeel in Wageningen vestigde, was een verhuizing noodzakelijk. Elizabeth: ‘We houden enorm van historische binnensteden en verhuisden naar de Lange Smeestraat. Helaas zonder tuin. We vonden toen dit prachtige huis met tuin/binnenplaats en met een uitgang naar het achtergelegen woonerf, waar de kinderen vrij kunnen spelen’.

Vrij en veilig
Hun liefde voor 17e eeuwse architectuur en interieurs is ook zichtbaar op de vele schilderijen in de woonvertrekken, die ze in de loop der tijd gevonden hebben.
Elizabeth is nog met de inburgeringscursus bezig. Ze hebben besloten niet meer terug te gaan naar Zuid-Afrika. ‘We hebben het hier ontzettend naar onze zin. De vrijheid en veiligheid die we hier ervaren is voor ons ongekend, je voelt je nooit alleen, je wordt begroet en de buurtbewoners zijn vriendelijk’.
Jan en George, die op de tweetalige Stepping Stones-school en -bso zitten, kozen niet voor de kitaar of bekfluitjie, maar voor de piano. Ze krijgen les van een buurvrouw.

Hulpvaardig
Elizabeth komt nog even terug op de veiligheid in ons land. ‘We waren op weg naar een winkel op de Oudegracht en opeens zag ik Jan niet meer, verdwenen in de weekenddrukte. Jan, nie onder ’n kalkoen uitgebroei wees nie, loste het zelf op, begon te huilen, werd aangesproken en teruggebracht naar huis. Dat kan hier in Nederland, hulp vragen en het wordt opgelost’.

'Baie dankie', bedankt voor je tijd, Elizabeth!

Foto Bovenin: Elizabeth, met zonen Jan en George: ‘Wij voelen ons hier vrij en veilig’.
Foto's Gert-Jan Peddemors

< naar bewoners-en-straten-overzicht