‘De bevolking is hier altijd al gemengd, in andere wijken is dat pas sinds de laatste jaren’, vertelt Els Korsten – peuterleidster bij ’t Egeltje aan de Lange Nieuwstraat. ‘Dat komt nog eens bovenop de verschillen in temperament, karakter en opvoeding die er sowieso zijn. Omgaan met al die verschillen zorgt voor een rijkere opvoeding en levert sterkere volwassenen. Daarom is opgroeien in de Binnenstad een sterke start’. 

Ze werkt al 40 jaar met de jongste bewoners van de Binnenstad. Eerst bij kinderopvang ’t Springertje in het Regulierenklooster aan de Springweg, daarna bij speeltuin De Kleine Dom aan de Lange Nieuwstraat en nu dus bij ’t Egeltje – ook aan de Lange Nieuwstraat. Ze heeft duizenden kinderen voorbij zien komen.

Bij de peuters zijn cultuurverschillen al merkbaar in de dagelijkse omgang: vinden ouders zelfstandigheid belangrijk? Bevorderen ze buitenspelen? Wat mag een kind wel/niet tegen een volwassene zeggen? Wat is aanvaardbaar als een kind boos is? Kan het delen? Maar ook: beheerst het kind de taal voldoende om aan te geven wat er in hem/haar omgaat?

Met name in de speeltuin (4 tot en met 12,5 jaar) werd Els geconfronteerd met de gemengde populatie. Ze herinnert zich een situatie waarin klassenverschillen voor conflicten zorgden tussen kinderen uit de Zeven Steegjes en hoger opgeleide ouders uit de wijk.

Sommige kinderen gebruikten grof taalgebruik of scholden met ziektes. Daar werden ze door die groep ouders op aangesproken: die wilden dat niet horen. Dat standje pikten de kinderen uit de Zeven Steegjes dan weer niet. 

‘Ik riep beide groepen bij me. De kinderen klaagden: die mevrouw doet net of zij de baas van de speeltuin is. Maar dat is ze niet. De ouders klaagden: ze wilden geen lelijke woorden horen’. 

Els liet de kinderen een oplossing bedenken: ouders moesten voortaan bij de speeltuinleiding klagen, niet de kinderen aanspreken. En de speeltuinbezoekertjes moesten elke keer dat ze scholden, een klusje in de speeltuin doen. Het werkte.

Ze vindt dat voor alle Binnenstadskinderen geldt: de straat is niet van hen. ‘Soms scannen ouders eerst de omgeving op gevaar: geen zwervers? Geen spuiten? Het is moeilijk een balans te vinden. Maar het is ook heel belangrijk dat je als kind je jouw directe woonomgeving eigen maakt: daar kun je 10.000 avonturen beleven. Op de stoep krijten is goed voor je’.

Foto's © Gert-Jan Peddemors
Foto bovenin: Volwassenen zien scheppen, kinderen zien een brug, Els Korsten ziet samenwerking en evenwichtsoefeningen.  

< naar nieuws-overzicht