Je draait sinds je zeventiende muziek, waaronder al ruim 26 jaar als resident DJ *) in TivoliVredenburg op het feest Pop-O-Matic. Hoe houd je het publiek geboeid?
‘De kunst is: heel erg vertrouwen op mijn eigen gevoel. Mijn publiek is elke keer anders en heel breed; van student tot alternatief, jong en oud. De regisseur zijn van sfeer, dat vind ik het leukst’. 

Hoe blijf je zelf geïnspireerd?
‘Ik hou van smaakmakers. Mensen die me wijzen op films, muziek, kunst of stromingen waar ik nog nooit van gehoord heb. Ik ben me ervan bewust dat ik de luxe heb om de hele dag hiermee bezig te zijn. Wanneer ik een geweldig nummer ontdek dat ik niet op de radio hoor, dan zie ik het als mijn missie om het te delen met het publiek’.

© Stan Westerveld

Zijn er Utrechtse artiesten die eruit springen?
Zeker! Ik vind het ook leuk om artiesten met een totaal andere achtergrond te helpen een nieuw publiek te vinden. Zo draaide ik laatst op HE:LEEN festival en nam ik DJ en producer Camy Huot mee. Ik vind haar helemaal geweldig. Haar muziek raakt verschillende genres en is daardoor niet echt in een hokje te passen. Door haar mee te nemen naar een andere biotoop ontstaan er weer nieuwe fans. Preken voor eigen parochie is saai!

Wat vind je van de nachtcultuur in Utrecht?
‘Landelijk vind ik het heel zorgwekkend hoe vijandig het politieke klimaat is naar kunst en cultuur. Daarom denk ik dat we blij mogen zijn met een wethouder die wél het belang inziet van nachtcultuur. Dat gezegd hebbende vind ik wel dat, met name in clubs, nog te vaak wordt gespiegeld aan Amsterdam of zelfs Berlijn. Dat is gewoon niet te vergelijken, ook qua publiek. Ik vind dat Utrecht gewoon haar eigen identiteit moet blijven ontwikkelen in het nachtleven’.

Wat is dan die ‘eigen’ identiteit van Utrecht?
‘Wat ik typisch vind aan Utrecht is dat het écht een stad is, maar ook iets kneuterigs heeft. Het is groot genoeg om te dromen, maar klein genoeg om te voelen ‘Dit gaat ook over mij’. Je hoeft niet per se cool te zijn. Op mijn ideale avond staan jij, je voetbaltrainer, je buurvrouw en je in transitie-zijnde zus allemaal samen op de dansvloer te los te gaan’.

Heb je het gevoel dat er in de Utrechtse nachtcultuur genoeg ruimte is voor experimenten in programmering en genres?
Het kan altijd beter, maar juist onder de radar gaat er bijvoorbeeld op een plek als ACU ook al lang veel goed, al is het niet voor iedereen even zichtbaar. Er is veel samenwerking en onderlinge kruisbestuiving tussen podia en organisaties. Ze hebben allemaal hun eigen identiteit en gunnen dat elkaar ook.

Je bent zelf ook een nieuw experiment aangegaan…
‘Jazeker! Door het Radio Filharmonisch Orkest werd ik gevraagd mee te denken over een programma dat een jonger publiek aanspreekt. Tijdens die voorstelling, Pieces of Tomorrow in Tivoli, verbinden we popmuziek aan klassieke muziek. De zaal zit letterlijk vol met publiek van 18 tot 80 jaar. Door die avond heb ik geleerd dat er meerdere manieren zijn om mijn passie voor muziek over te dragen’.

Welk nummer dat je recent ontdekt hebt moet heel Utrecht gaan beluisteren?
‘Rafters van Antony Szmierek! Het heeft dat rave-gevoel van nachten die nooit mogen eindigen, maar het is tegelijkertijd ook heel poëtisch. Nachtcultuur is niet alleen leeg hedonisme. Het is een parallel universum van ontdekkingen en ervaringen’.

Mooi! Maarre…gewoon lekker dansen is ook waar mensen voor komen toch?
‘Absoluut, de basis is dansen, ritme, energie. Daar hou ik zeker rekening mee, maar muziek doet zo veel meer dan dat. Het ontroert, het stemt soms tot bezinning. Die momenten afwisselen; opwinding, een kippenvelnummer, dansen met je armen in de lucht, ontroering. Ik vind het bijna een plicht om dat hele emotionele spectrum aan te spreken. Op de beste avonden heb je al die emoties beleefd’.

 
*) Een resident DJ is verantwoordelijk voor het creëren van sfeer in een club. 

Fotografie © Stan Westerveld

< naar nieuws-overzicht